مدیران سایت بالاترین در اقدامی جدید تصمیم گرفتند لینکهایی که به زعم آنها مذهبیون را ناراحت میکند، از صفحه اول سایت حذف کنند. این تصمیم جار و جنجالهای بسیاری در میان کاربران این سایت پرطرفدار فارسی به وجود آورد. مذهبیون از مدیران سایت سپاسگزار بودند و غیرمذهبیون این اقدام بالاترین را تسلیمشدن در مقابل مذهبیهای افراطی میدانستند؛ عدهای خوشحال از پیروزی و عدهای خشمگین از شکست.
در بخش نظرسنجی سایت بیبیسی فارسی درباره معیارهای انتخاب اسم برای فرزندان، میبینیم که نظرات توصیهشده خوانندگان که رای بیشتری دارند، نظراتی است که از اسمهای مذهبی حمایت کردهاند و اسمهای ایرانی و غیر اسلامی را متعلق به خلافکاران دانستهاند. چنین رویهای در بخش نظرسنجی بیبیسی فارسی در گذشته به ندرت اتفاق افتاده است.
البته ماجرا تنها همین نیست. اتفاقی که در فضای مجازی در حال رخدادن است، از آخرین سنگرهایی است که از سوی افراطیون فتح میشود. سنگرهای قبلی بهویژه دانشگاههها و آموزش و پرورش بودهاند؛ چندی پیش رئیس بسیج اعلام کرد که این سازمان میخواهد با تغییراتی در محتوای کتابهای درسی، موضوع شهادت را برای بچهها پر رنگتر کند. قبلترها صادق محصولی این سوال برایش پیش آمده بود که چرا از مهدکودکها عمیات انتحاری را به بچهها آموزش نمیدهند. قبلتر از آن هم خبر رسیده بود که معاون وزیر آموزش و پرورش در سفر به شهر قم در نشستی با رئیس، معاونان و مدیران ارشد دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، به بررسی محتوای کتابهای درسی پرداخته است. بعدتر نیز خبر آمد که وزارت آموزش پرورش تصمیم گرفته در تمامی مدارس کشور یک روحانی مستقر کند تا علاوه بر برگزاری نماز جماعت، بتوانند بهجای معلمان پرورشی، به سئوالات و شبهات دانشآموزان پاسخ دهند. در میانه همین اخبار بود که احمدی نژاد، اعتبار راه اندازی ده هزار مدرسه قرآنی را به حساب مدارس سراسر کشور واریز کرد.
*
چندی قبل مادر وبلاگنویسی که میگفت فقط در نوجوانی نماز خوانده است، نوشت دخترک سهسالهاش که مهدکودک میرود، شب که رفته بخوابد روی تختاش ایستاده، دستاش را گذاشته روی سینهاش و دارد میگوید یا حسین. یا حسین.
*
مساله این نیست که بالاترین و بیبیسی فارسی هم به دست مذهبیهای افراطی فتح شده است. مساله این است که فضای مجازی فارسی زبان "هم" بهسادگی به سایر جبهههای فتحشده توسط این افراطیون پیوسته است. ایدئولوژیزدههای افراطی در هر تاریخ و جغرافیایی که قدرت را به دست گرفتهاند، نسلی را به نابودی کشاندهاند. فتحکردن سنگرهای مجازی اتفاقا از آن جهت قابلتوجه است که خط بطلانی بر سادهلوحی کسانی میکشد که فکر میکنند در قرن بیست و یک دیگر هیچ تفکر افراطیای نمیتواند سامان بگیرد و اعمال زور کند. مساله در اکثریت و اقلیت طرفداران یک تفکر نیست؛ مساله در "سازمانیافتگی" اقلیتی است که بر انبوه اکثریت سازماننیافته پیروز میشوند.
در بخش نظرسنجی سایت بیبیسی فارسی درباره معیارهای انتخاب اسم برای فرزندان، میبینیم که نظرات توصیهشده خوانندگان که رای بیشتری دارند، نظراتی است که از اسمهای مذهبی حمایت کردهاند و اسمهای ایرانی و غیر اسلامی را متعلق به خلافکاران دانستهاند. چنین رویهای در بخش نظرسنجی بیبیسی فارسی در گذشته به ندرت اتفاق افتاده است.
البته ماجرا تنها همین نیست. اتفاقی که در فضای مجازی در حال رخدادن است، از آخرین سنگرهایی است که از سوی افراطیون فتح میشود. سنگرهای قبلی بهویژه دانشگاههها و آموزش و پرورش بودهاند؛ چندی پیش رئیس بسیج اعلام کرد که این سازمان میخواهد با تغییراتی در محتوای کتابهای درسی، موضوع شهادت را برای بچهها پر رنگتر کند. قبلترها صادق محصولی این سوال برایش پیش آمده بود که چرا از مهدکودکها عمیات انتحاری را به بچهها آموزش نمیدهند. قبلتر از آن هم خبر رسیده بود که معاون وزیر آموزش و پرورش در سفر به شهر قم در نشستی با رئیس، معاونان و مدیران ارشد دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، به بررسی محتوای کتابهای درسی پرداخته است. بعدتر نیز خبر آمد که وزارت آموزش پرورش تصمیم گرفته در تمامی مدارس کشور یک روحانی مستقر کند تا علاوه بر برگزاری نماز جماعت، بتوانند بهجای معلمان پرورشی، به سئوالات و شبهات دانشآموزان پاسخ دهند. در میانه همین اخبار بود که احمدی نژاد، اعتبار راه اندازی ده هزار مدرسه قرآنی را به حساب مدارس سراسر کشور واریز کرد.
*
چندی قبل مادر وبلاگنویسی که میگفت فقط در نوجوانی نماز خوانده است، نوشت دخترک سهسالهاش که مهدکودک میرود، شب که رفته بخوابد روی تختاش ایستاده، دستاش را گذاشته روی سینهاش و دارد میگوید یا حسین. یا حسین.
*
مساله این نیست که بالاترین و بیبیسی فارسی هم به دست مذهبیهای افراطی فتح شده است. مساله این است که فضای مجازی فارسی زبان "هم" بهسادگی به سایر جبهههای فتحشده توسط این افراطیون پیوسته است. ایدئولوژیزدههای افراطی در هر تاریخ و جغرافیایی که قدرت را به دست گرفتهاند، نسلی را به نابودی کشاندهاند. فتحکردن سنگرهای مجازی اتفاقا از آن جهت قابلتوجه است که خط بطلانی بر سادهلوحی کسانی میکشد که فکر میکنند در قرن بیست و یک دیگر هیچ تفکر افراطیای نمیتواند سامان بگیرد و اعمال زور کند. مساله در اکثریت و اقلیت طرفداران یک تفکر نیست؛ مساله در "سازمانیافتگی" اقلیتی است که بر انبوه اکثریت سازماننیافته پیروز میشوند.
منتشرشده در نیمنما