نفس چگونه برآید ز سینه ام بی آه

مشاور شهردار تهران هفته گذشته در گفتگو با خبرگزاری مهر اعلام کرد تلفات آلودگی هوای تهران در 8 سال گذشته بیشتر از آمار شهیدان دوران 8 ساله دفاع مقدس است. در همین مورد، مدیرکل محیط زیست استان تهران مرگ 2500 نفر در سال بر اثر آلودگی هوا را تایید کرده و همین آقای مشاور شهردار، آمار مرگ 12 هزار تهرانی در سال 85 را به واقعیت نزدیک‌تر دانسته است. در جنگ هشت ساله به روایتی، 213 هزار نفر و به روایتی دیگر 188 هزار نفر به شهادت رسیده‌اند.

بگذریم که حتی با فرض مرگ سالانه 12 هزار نفر، در طول هشت سال این رقم می‌شود 96 هزار نفر که معادل نیمی از شهدای جنگ است؛ نه همه شهدای جنگ؛ از مشاور محیط زیست شهردار تهران انتظار نمی‌رود تعداد دقیق شهدای جنگ را حفظ باشند و احتمالا برای اینکه ابعاد ماجرا را برای خوانندگان روشن کنند، در یک اقدام خلاقانه استفاده از صنعت مبالغه را از ادبیات و شعر به مصاحبه با خبرگزاریها انتقال داد‌ه‌اند. فقط ای کاش از این همه خلاقیت کمی هم درحوزه مشاور‌ت‌شان استفاده‌ می‌کردند؛ چون ایشان هم مثل همه ما از وضعیت آلودگی هوا "گله" کرده و گفته‌اند: "چه کسی می‌خواهد این وضعیت را بررسی کند؟"

معلوم است که برای ایشان هم جالب است که بدانند مسئول این ماجرا کیست؟ چون خودشان "مشاور" هستند، "مسئول" که نیستند؛ مدیرکل محیط زیست استان تهران هم که آمار مربوط به فوت شدگان آلودگی هوا را از قول "خیلی‌ها"، "قابل اطمینان" نمي‌دانند و می‌گویند: "آلودگی هوا به طور مستقیم کسی را نمی‌کشد"، فقط یک "مدیرکل" اند؛ "مسئول" که نیستند. مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوای شهرداری تهران هم که گفته اند "آلودگی هوا هرگز جزو اولویت‌های اصلی تصمیم‌گیران و مدیران ما نیست" هم که بنده خدا فقط "مدیر عامل" است؛ "مسئول" که نیست. البته با اینکه هنوز مسئول ماجرا شناسایی نشده است، قائم‌مقام سازمان بازرسی کل کشور اعلام کر‌ده‌اند: گزارش وضعیت آلودگی هوا به "مقامات مسئول" ارسال شده است؛ هرچند ایشان هم به طور دقیق نام این مقامات را فاش نکرده است!

*
در این جنگ آنقدر شهید داده‌ایم که هر خیابان، کوچه و پس‌کوچه ای را در این کشور پهناور به نام شهیدی بنامیم؛ فقط شهدای ما خودشان با پای خودشان و با علم به اینکه جبهه رفتن با احتمال بالایی، به شهادت منجر مي‌شود، شیوه مرگ خودشان را "انتخاب" کردند؛ ولی تک تک تهرانی هایی که هر روز در این خیابان ها و کوچه ها راه می‌روند و دم و بازدم های غیر ارادي‌شان قرار است بهانه ادامه حیات در همان سرزمین پهناور باشد، ذرات نادیدنی بی‌لیاقتی و بي‌کفایتی عده‌ای را به ریه‌هایشان می‌فرستند که هیچ یک خودشان را "مسئول" نمی‌دانند؛. بالاخره عمر همه سر می‌آید؛ یکی توی میدان جنگ، یکی توی جاده، یکی هم توی هوای تهران. ولی فقط چند لحظه تامل کنید؛ فقط مرگ 14 تهرانی در 9 ماهه اول سال گذشته "طبیعی" بوده است؛ 98 درصد تهرانی ها با مرگی "غیر طبیعی" از دنيا رفته‌اند؛ مرگی که نه خودشان "انتخاب" کرده‌اند و نه طبیعت برایشان انتخاب کرده است.

در فاصله هشت سال جنگ، 86 درصد کل شهدا زیر 30 سال سن داشته‌اند و 35 درصدشان زیر 19 سال! چطور است آنها که هیچکدام نام مشاور و مدیرکل و مدیرعامل و قائم مقام و رئیس و وزیر نداشته‌اند، احساس "مسئولیت" کردند؛ ولی حالا کسی نمی تواند "مسئول" را پیدا کند؟

منتشر شده در روزنامه