بهزاد نبوی
عبدالله رمضان‌زاده
محسن میردامادی
احمد زیدآبادی
محمد قوچانیشهریور ۰۳، ۱۳۸۸
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
موضوعات
آرشیو
-
▼
2009
(119)
-
▼
اوت
(18)
- از افاضات جمیع شیوخنا
- محافظان شخصی، تار عنکبوت و جشن ملی
- کس از فتنه در پارس دیگر نشان / نبیند مگر قامت مهوشان*
- زندان من، خانهی من / کتاب جدید هاله اسفندیاری
- من درد در رگانم حسرت در استخوانم
- شرح خزان دل به زبان نگاه‌اش است...
- خشم...
- وقتی فمنیستها با ائمه جمعه همداستان میشوند
- و این خانم فوق تخصص زنان دارند
- کمیته حقیقتیاب! دست از سر حقیقت بردارید
- این آخوندها را کی اداره کرده در طول تاریخ؟
- بدعت وزیر زن در اسلام ناب احمدینژادی
- تجاوز به شخصیت تمام مسولان کشور
- مجتهدزادهی فیلسوف مهندس چه میکنی؟
- من اعتراف میکنم...
- آن چادری که به سرش کردند
- ورطه خطیری که دوست بدان افتاد
- واژههای مقدس مرا پس بده!
-
▼
اوت
(18)
3 نظر:
مردان این قبیله کجا رفتند؟
دیریست این سئوال ،
ورد زبان شهر و دهات است
مردان این قبیله کجا رفتند؟
می پرسی وجواب نمی خواهی
می پرسم وجواب نمی خواهم
در شعر من زنی ست – که بی مرد مانده است
این زن
هر شب که بغض گفتن دارد
از مرد قصّه ی تو سخن دارد
مردان قصّه های تو افسوس
مردان قصّه اند !
گاهی دلم برای خودم تنگ می شود
شاید عجیب باشد
امّا
مردی که سال هاست
در انتظار آمدن مرد دیگری است
گاهی دلش برای خودش تنگ می شود
م.هـ. بهمنی
مي بيني اوضاع رو؟ دل بي قرار و بغض بي تمام و درد است و رنج.
زندگی در تگاه یک نقش هست که همه دارن باهش یک قصه که هم شیرین هست و تلخ درست میکنن اما چیزی که از یاد رفتنی نیست دیگر جای دوستان را کسی پر نمیکنند پس دل ت برات تنگ نشه تو همیشه به یاد ماندنی هستی دوستت قطره قطره اشک
ارسال یک نظر
شما چی فکر می کنید؟